Doorverwijzen naar een specialist

Ik hoor het zo vaak: “De dierenarts heeft gezegd dat…”of “Mijn dierenarts zal het wel weten.”

Dierenartsen zijn nodig, sowieso! Maar ze weten niet alles en zijn niet in alles gespecialiseerd. Ga langs bij de dierenarts als je hond zich pijn heeft gedaan, of als je hond zich niet goed voelt, of als er plotse (gedrags)veranderingen voordoen. Zij kunnen de eerste hulp bieden en een diagnose stellen. Maar neem niet zomaar alles aan van je dierenarts.

Een goede dierenarts gaat op zoek naar de oorzaak van een probleem en gaat daarbij doorverwijzen naar andere specialisten. Niet enkel voor speciale chirurgie of een oogarts bijvoorbeeld maar ook naar een fysiotherapeut, osteopaat, voedingsdeskundige, gedragstherapeut, complementair therapeut, enz…

En ook die therapeuten kunnen onderling gaan doorverwijzen. Een goede arts of therapeut wil de hond in kwestie zo goed mogelijk helpen. En dat kan enkel door de oorzaak aan te pakken. Daarvoor kan het nodig zijn om bijvoorbeeld voeding aan te passen, enkele behandelingen osteopathie te laten doen en later te gaan samenwerken met een gedragstherapeut.

Samenwerken is beter voor het welzijn van de hond.

Een quick fix is er meestal niet. Er is altijd een reden waarom en die moeten we achterhalen om de oorzaak te kunnen aanpakken bij de kern. Anders kan het gebeuren dat je in rondjes blijft draaien.

Omdat bepaalde termen en therapeuten niet zo gekend zijn lijst ik enkele zaken voor jou op:

  • De dierenarts: voor acute gevallen, biedt de eerste hulp aan, stelt een diagnose (verwijst daarna door naar specialisten), geeft medicatie, operatie uitvoeren.
  • Een voedingsdeskundige: stelt een voedingsplan op specifiek voor jouw hond. Kan helpen bij allergieën, gedragsproblemen, jeuk, braken, diarree,…
  • Een trimmer: zorgt ervoor dat je de juiste informatie meekrijgt over de vachtverzorging van jouw hond. Rasgebonden of specifiek advies voor jouw hond. Een trimmer wast, kamt en knipt ook jouw hond als je dat wenst.
  • Een fysiotherapeut: is gespecialiseerd in de beweging en skelet van honden. Een fysiotherapeut is zoals een kinesist voor honden. Je kan preventief langsgaan of na klachten van het bewegingsapparaat.
  • Een osteopaat: die gaat dieper en verder kijken op zoek naar de oorzaak van de klacht. Ze hebben kennis van de beweging & skelet maar ook van de organen.
  • De gedragsdierenarts: is een klassieke dierenarts die zich heeft bijgeschoold over het gedrag van honden. Deze dierenarts kan naar standaard medicatie ook gedragsmedicatie voorschrijven.
  • De specialist: een specifieke chirurg, oogarts, cardioloog, echo, röntgen, …
  • Een complementaire therapeut: dat is een therapeut die zich specialiseert in een onderdeel van complementaire geneeskunde. Dat kan geen over BACH bloesems, homeopathie, acupunctuur, aromatherapie, gemmotherapie, massage, enz. Het aanbod is vrij groot en elk heeft zijn voordelen en nadelen. Alle therapieën kunnen samen met de klassieke diergeneeskunde.

Voorbeeld 1: Moby

1. Dierenarts: Moby kakte ineens s’nachts in huis. Hij was toen 10 jaar een senior hond. Ik zag dit als een plotse gedragsverandering dus ik ging langs bij de dierenarts. Die onderzocht Moby en vond niks. We deden ook een stoelgangonderzoek waar niks uitkwam. (Minder goede dierenarts want ik moest zelf verder onderzoeken vanwaar het probleem kwam.)

2. Voeding: Ik experimenteerde met andere voeding (van brok naar rauwe voeding) en dat hielp tijdelijk. Na enkele dagen stelde hij dat gedrag opnieuw.

3. Osteopaat & acupunctuur: Na het horen van een podcast heb ik een afspraak gemaakt bij een osteopaat die ook acupunctuur doet. Die vond een probleem in Moby zijn rug en behandelde hem. Enkele dagen later heeft Moby zijn kak-gedrag zich nooit meer gesteld! Hij werd nadien ook preventief behandeld (door zijn leeftijd om de 3/4 maanden).

4. Voeding: Deze osteopaat is ook dierenarts en heeft kennis van de Chinese geneeskunde (acupunctuur) en heeft daardoor ook tips gegeven over Moby zijn voeding. We zijn toen overgeschakeld naar gestoomde voeding omdat dat lichter verteerbaar zou zijn voor hem.

 

Voorbeeld 2: Kina 

1. Dierenarts: Kina is incontinent geworden nadat ze steriel gemaakt werd tijdens de operatie van de keizersnede. De eerste drie maanden hebben we daar niks van gemerkt (wellicht door de hoge hormonen van de zwangerschap en het zogen van de pups). Pas nadien deed het zich voor: ze plaste waar ze sliep. Dat was in de zetel, op haar kussen, op de grond, overal. Opnieuw een plotse verandering in haar gedrag dus we gingen bij de dierenarts. Er werden staaltjes urine genomen om een blaasontsteking uit te sluiten en ze werd onderzocht. Niks gevonden! De dierenarts raadde medicatie aan voor incontinentie, wat vaak voorkomt na sterilisatie. Ik heb deze (tijdelijk) afgewezen en ging eerst elders horen voor natuurlijke middelen.

2. Osteopathie: Dus ik ging opnieuw langs de osteopaat die ook acupunctuur doet. Zij kon helpen door beide in te zetten. Spanningen op de organen wegwerken met osteopathie en intussen de juiste energie laten stromen door de meridianen via acupunctuur. Het probleem was niet 100% verholpen maar haar plasjes die ze lekte werden kleiner.

3. Gemmotherapie: Door onderzoek via mijn mama maakte ik ook een afspraak bij de gemmotherapeut. Daar gaf Kina zelf al een flesje aan dat haar kon helpen. Dat werd kinesiologisch getest en bleek ook nadien dat dit haar probleem heeft opgelost!

4. Bioresonantie: Via via leerde ik een therapeut kennen die Kina haar haar kon testen via bioresonantie. Ook daar kwamen zaken uit die passen binnen de problemen die zich stelden. Ik kreeg een kaartje met frequenties op en gaf haar supplementen die ik meekreeg.

Ik moet eerlijk toegeven dat haar incontinentie met ups & downs gaat. We proberen ook na elke drinkpauze op tijd te gaan plassen. En Kina blijft regelmatig bij verschillende therapeuten langsgaan om haar op een natuurlijke manier te helpen. Het vraagt meer moeite voor mij om dit allemaal te doen maar dit voelt voor mij beter dan een pilletje geven.

Waarom geef ik niet gewoon die medicatie? Omdat de lijst met bijwerkingen te groot was en medicatie enkel het symptoom aanpakt en niet de oorzaak, wou ik het eerst op andere (natuurlijke) manieren proberen.

 

Doorverwijzingen zijn dus essentieel in het behandelen van jouw hond en zijn eventueel probleem. Samenwerken om het welzijn van jouw hond te vergroten! Sta stil bij ieder zijn specialisatie en ga aan de slag met de juiste professionals.

Meer weten? Stuur me gerust een berichtje, happy to help!